Hrútafjörðurinn

"Þættinum hefur borist bréf" og "fjölmargir hafa haft samband við undirritaðan" eru frasar sem margir muna úr gömlu Gufunni. Ekki get ég státað af fjöldanum en er afar þakklátur þeim tryggu lesendum sem gefa mér feedback á mín fátæklegu skrif. Því er ekki að neita að haft hefur verið samband vegna skrifa minna um veitingaskálana tvo við Hrútafjörð, reyndar ekki við mig persónulega. Ég vil endilega ítreka það sem áður hefur komið fram að ekkert sem ég birti hér, eða er birt eftir mig annarsstaðar, fer frá mér fyrr en eftir mikla yfirlegu. Ég stend fyllilega við hvert einasta orð sem ég skrifa og þeir sem kjósa að taka gagnrýni minni persónulega gera það alveg á eigin forsendum og ábyrgð. Það er ekki markmið hjá mér að vega að mönnum á persónulegum nótum enda myndi slíkt gjaldfella fullkomlega mín skrif. Ég einsetti mér strax í upphafi gagnrýnisferils míns að vera heiðarlegur og einlægur og skrifa jafnt um það sem vel er gert og það sem betur má fara. Einstaka sinnum hefur þó gengið svo gjörsamlega fram af mér að ég hef þurft að eiga það við samvisku mína hvort ég yfirhöfuð ætti að skrifa nokkuð um viðkomandi, hvort viðkomandi væri þess virði að frá honum væri sagt. Í nær öllum tilfellum hef ég ákveðið að rétt væri að lesendur fengju að vita um ósómann. Eins vil ég að þeir sömu lesendur fái fréttir af þeim sem eru að gera vel.
Hvorugur veitingaskálinn við Hrútafjörð er að gera vel. Þjónustulund er þeim ókunnugt hugtak og vandvirkni í eldamennsku er nokkuð sem er greinilega allt of mikið vesen. Almenn kurteisi og hlýlegt viðmót getur gert heilmikið fyrir veitingastað sem er á hverfanda hveli en rekstraraðilar skálanna tveggja kjósa að uppáleggja sínu fólki hortugheit og fruntagang í samskiptum við ferðamenn. Ekki svo að skilja að ég hafi eingöngu mína eigin reynslu að styðjast við heldur varð ég líka vitni að samtölum starfsfólks og gesta meðan ég átti minn stutta stans. Þrifnaði er stórkostlega ábótavant á báðum stöðunum þó keyri um þverbak á öðrum þeirra. Hlandstækja, er orðið sem ég skrifaði og enn hefur mér ekki komið nákvæmara orð til hugar. Því skrifa ég aftur hér; það var svo megn hlandstækja, sem tók á móti okkur við innganginn, að strax þar hefðum við átt að hætta við. Um það sem á eftir fylgdi má lesa á öðrum stað hér á síðunni. (archives, janúar ´06 -"Á þjóðvegi númer eitt"). Engin afsökun þykir mér í því að búið sé að ákveða að færa "number one", þannig að hann muni í framtíðinni liggja útmeð firðinum vestanmegin og við hið nýja vegstæði verði reistur skáli sem leysa muni núverandi stað af hólmi. Má þá alls ekki þrífa þennan og viðhalda honum þangað til? Spyr sá sem á að skilja peningana sína eftir þar. Veitingastaðir og skálar "útá landi" lúta, hvað sem þeim finnst sjálfum um það, sömu lögmálum og staðir í þéttbýli. Eða ættu í það minnsta að gera það. Vondur matur, hrokafull og heimóttarleg þjónusta og almenn óþrif eru ekki góð meðmæli með neinum veitingastað, hvar sem hann er á landinu. Gagnrýni er sett fram til ábendingar, "að rýna til gagns", jafnt fyrir rekstraraðila og viðskiptavini þeirra.